aller laatste keertjes

12 januari 2015 - Alicante, Spanje

Ja,aan alle 20 weken komt een einde. Zo ook aan de geweldige-tijd-van-mijn-leven-in-Spanje 20 weken.

Eerst stel je dan het verdriet een beetje uit.. Ach ik heb nog 3,2,1 weken.. En als er dan echt geen ontkomen meer aan is, dan komen de laatste keertjes. In gedachten ga je alles af, al je avonturen, gebeurtenissen, echt alles van deze 20 weken lijk je even na te evalueren. En dan pas sta je echt stil bij hoe mooi het eigelijk was. En hoe verdrietig je dan bent als je naar huis gaat. Je begint alles ineens te waarderen. Want alles, dus ook het vervelende of irriterende, was wel deel van jouw leventje wat je hebt opgebouwd. dat leventje waar je stiekem apentrots op bent. Op jezelf wonen in een vreemd land, met een vreemde taal, in een vreemd stage bedrijf, met vreemde mensen en zonder familie! Dat is niet niets, dat mag toch wel even gezegd worden.

En daarom als al die 20 weken weer langs je gedachte schieten, bedenk je eigelijk pas wow...

Ja, en dan de laatste keertjes, zoals ik al zei ga je alles waarderen. nouja ik in ieder geval, ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken.

- de laatste keer die achteloze fiets de trap af slepen. - de laatste keer de gore afwas doen. - de laatste keer naar een ander dorp om te stappen. - de laatste keer een blauwe plek krijgen door die rotfiets. - het laatste skype-gesprek met je moeder. - de laatste keer zeuren over hoe ijs en ijs koud je huis is. - de laatste keer zeuren over alles wat niet mee zit. - de laatste keer werken met die vervelende collega. - de laatste keer dat rotstuk fietsen. - de laatste keer sonde voeding toedienen.  - de laatste keer een 'gezonde ovenmaaltijd' eten.

de laatste dagen in spanje. de laatste dagen op jezelf. de laatste dagen op stage. de laatste dagen van je avontuur.

 Kerst en oud en nieuw hebben we met ze alle gevierd. Het is natuurlijk wel gek. kerst met 20 grade en dan ook zonder familie. Met kerst zijn we uitgenodigd bij vrienden van de organisatie. daar gingen we met ze 15e eten. En. Het. Was. ZALIG! Misschien geen kerst zoals thuis, maar het was onwijs gezellig. En zelfde met oud en nieuw, dat hadden we bij ons thuis gehouden. Op zijn spaans natuurlijk. Om 12 uur staat heel de stad met druiven en champagna op het stadhuisplein. Dan aftellen en bij iedere klokslag om 12 uur snel een druif in je mond! en daarna natuurlijk, feesten en drinken! Ja, het was absoluut een heel bijzondere Decembermaand.

en terwijl je met pijn in je hart al de laatste keertjes beleefd. Wordt je je er natuurlijk ook wel bewust van wat het je allemaal heeft opgeleverd.

un memoria para siempre. ( een herrinering voor altijd). de 20 leukste weken uit je leven misschien wel. Die herrinering zal niemand me ooit meer af kunnen nemen, en wat dacht je van de ervaring, een nieuwe taal, de kennis uit stage. Maar ook in mijn karakter heeft met mij wel degelijk dingen opgeleverd: zelfstandig, sterk, vrij, verantwoordelijk. En ook niet te vergeten, hele hechte vriendschappen. Ik heb gelachen en gehuild met mijn huisgenootje Kirsten, 20 weken lang met elkaar doorgebracht en op elkaar moeten bouwen terwijl we elkaar eigelijk helemaal niet konden! Maar wat een mooie tijd! En ook zeker de andere meiden, we hebben dit avontuur samen mogen beleven en een bijzondere vriendschap met ze alle er aan over gehouden .

Zeker weten, hoe moeilijk het rot het ook is om alles achter te moeten laten en terug te keren. Ik ga zeker niet met lege handen naar huis.

 

2 Reacties

  1. Peter Heemskerk:
    12 januari 2015
    Prachtig geschreven. Ik begrijp je helemaal. We zien je snel, thuis.groetjes Simone en Peter.
  2. Mama:
    13 januari 2015
    wat mooi weer om te lezen en wat heerlijk dat je weer thuis komt. Leuk avonturen beleven, zelfstandig worden, mooie herinneringen verzamelen maar nu ook weer naar huis, daar wordt op je gewacht en ben je gemist, terug naar nieuwe avonturen in je opleiding, thuis en je voorbereiden als tante van leentje.........er wordt op je gewacht!